Cel główny:
- podnoszenie poczucia własnej wartości.
Cele szczegółowe:
- doskonalenie umiejętności dostrzegania i nazywania swoich mocnych stron,
- kształtowanie/doskonalenie umiejętności mówienia innym o ich zaletach,
- kształtowanie/doskonalenie umiejętności przyjmowania komplementów na swój temat,
- poprawa relacji w klasie/grupie,
- poprawa samopoczucia psychicznego uczniów.
Czas trwania: 45 min.
Adresaci: uczniowie szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych
Pomoce:
- karteczki ze zdaniami do dokończenia (zał. 1), długopisy,
- kubeczki, woda.
Przebieg zajęć:
1. Wprowadzenie:
Powitanie uczestników zajęć przez prowadzącego, przedstawienie tematu i celu zajęć:
Witam Was serdecznie na dzisiejszych zajęciach, które poświęcimy naszemu poczuciu wartości. Często jest tak, że młodzi ludzie nie zauważają lub zapominają o swoich zaletach, a bardziej skupiają się na wadach. Szkoda, bo jeśli będziemy potrafili dostrzegać swoje dobre strony, łatwiej też będziemy dostrzegali dobre strony innych ludzi i wszystkiego, co nas otacza, a to z pewnością zaowocuje naszym lepszym samopoczuciem.
Czas: 2 min
2. Pogadanka z uczniami w oparciu o następujące pytania:
1) Gdyby Was ktoś poprosił o opowiedzenie o waszych zaletach, jak byście się czuli?
2) Dlaczego niektórym ludziom łatwiej jest mówić o swoich wadach niż zaletach?
3) Czy Wy często słyszycie od innych o własnych zaletach, jak wówczas reagujecie?
4) Czy mówicie komplementy innym osobom, jak się wówczas czujecie?
Czas: 10 min.
3. Ćwiczenie "Moje zalety":
Prowadzący rozdaje uczniom karteczki ze zdaniami do uzupełnienia. Prosi o pisemne dokończenie zdań, a następnie poleca uczniom dobranie się w pary i odczytanie swoich zdań partnerowi. Jeżeli ktoś nie uzupełnił któregoś ze zdań, osoba z pary może pomóc je uzupełnić.
Po wykonaniu zadania przez uczniów prowadzący dopytuje uczniów o ich odczucia związane z zadaniem.
Czas: 10 min.
4. Zabawa "Kubeczki":
Prowadzący pyta uczestników, czy mają trudności z mówieniem komplementów i reagowaniem na nie. Po krótkiej dyskusji odczytuje poniższy tekst:
Wyobraźmy sobie nasze poczucie własnej wartości jako kubek. Kiedy jesteśmy z siebie zadowoleni, nasze kubki są pełne, kiedy nie - prawie puste. Nasze kubki mogą napełniać inni ludzie, mówiąc o nas dobrze. Z kolei my możemy napełniać ich kubki, mówiąc dobrze o nich. Jeśli nasze kubki są prawie puste, nie mamy ochoty dzielić się ich zawartością z innymi. I przeciwnie, jeśli są pełne, chętnie dzielimy się ich zawartością. Kubki innych ludzi opróżniają się, kiedy mówimy im rzeczy złe i bolesne. Jeśli będziemy ciągle opróżniać kubki innych, nasze własne też nie będą napełniane. Kiedy mówimy komuś coś dobrego, ale sami w to nie wierzymy, nie napełniamy jego kubka. Człowiek ten słucha nas z kubkiem w wyciągniętej dłoni, ale nic do niego nie wpada.
A teraz pytanie: Czy zdarza się, że wasze kubki są tak pełne, że ich zawartość aż się wylewa?
Co dzieje się wówczas z tą nie mieszczącą się w nich zawartością?
Toczy się dyskusja na temat tekstu i pytań.
Następnie każdy uczestnik otrzymuje kubek napełniony do połowy wodą.
Uczestnicy rozchodzą się po sali i napełniają kubki innych osób, wypowiadając o nich pozytywne stwierdzenia i przelewając część wody ze swoich kubków.
Po około 5 min. uczestnicy siadają na swoje miejsca i dzielą się wrażeniami z tego ćwiczenia w oparciu o następujące pytania:
- Jak słuchało się tego, co mówili inni?
- Czy łatwo było mówić pozytywne rzeczy pozostałym osobom?
- Co w wypowiedziach innych osób na mój temat szczególnie mnie ucieszyło?
- Czego nowego dowiedziałem(-łam) się na swój temat?
Czas: 20 min.
5. Podsumowanie zajęć:
Prowadzący prosi, aby w ramach podsumowania zajęć uczniowie dokończyli zdanie: Dzisiejsze zajęcia sprawiły, że ...
Po dokończeniu zdań przez wszystkich uczestników zajęć prowadzący dziękuje uczniom za aktywny udział w zajęciach.
Czas: 3 min.
Literatura:
1) Jak żyć z ludźmi (Umiejętności interpersonalne), Program profilaktyczny dla młodzieży, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Agencja Informacji Użytkowej, Warszawa 2002.
2) Violetta Południak, Poczucie własnej wartości r11; program socjoterapeutyczny dla młodzieży ze szkół średnich, z: Socjoterapia, red. Katarzyna Sawicka, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, Warszawa 1999.
Załącznik 1
Cechy mojego wyglądu (co najmniej dwie), które podobają mi się to...
Cechy mojej osobowości (co najmniej dwie), z których jestem zadowolona(-ny) to: ...
Umiejętność lub talent, który posiadam to ...
Osiągnięcie, z którego jestem dumna(-ny) to ...
Szczególnie dobre relacje łączą mnie z ...
Marzenie, w którym realizują się moje najlepsze cechy to ...
zupełnie nie rozumiem ćwiczenia z kubkami. Poza tym, że porozlewają wodę po sali i będą mieć zabawę, aby potem okazało się, że wszyscy mają puste kubki. I co z taką konsekwencją? Albo jeszcze gorzej, niektórzy zostaną z pustymi kubkami, bo nikt nie nalał. Od konsekwencji psychologicznych aż włos jeży się na głowie!
Znam to ćwiczenie z kubkami, prowadziłam to z gimnazjalistami i wypadło bardzo fajnie, tylko zamiast wody miałam po pełnym kubku kaszy, może być też sypki piasek. Warto spróbować. Pozdrawiam. ula
Powered by PHP-Fusion copyright (c) 2002 - 2017 by Nick Jones. Released as free software without warranties under GNU Affero GPL v3 55,013,091 unikalne wizyty
