USTAWA
o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie – tekst
jednolity
Uznając, że przemoc w rodzinie narusza podstawowe prawa
człowieka, w tym prawo do życia i zdrowia oraz poszanowania godności osobistej,
a władze publiczne mają obowiązek zapewnić wszystkim obywatelom równe
traktowanie i poszanowanie ich praw i wolności, a także w celu zwiększania
skuteczności przeciwdziałania przemocy w rodzinie stanowi się, co następuje:
Art.
1. Ustawa określa:
1)
zadania w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie,
2)
zasady postępowania wobec osób dotkniętych przemocą w rodzinie,
3)
zasady postępowania wobec osób stosujących przemoc w rodzinie.
Art.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) członku rodziny - należy przez to rozumieć
osobę najbliższą w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. -
Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.1)), a także inną osobę wspólnie
zamieszkującą lub gospodarującą;
2) przemocy w rodzinie - należy przez to rozumieć jednorazowe albo powtarzające się umyślne
działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób
wymienionych w pkt 1, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo
utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność,
w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a
także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.
Art. 3.
1. Osobie dotkniętej przemocą w rodzinie udziela się
bezpłatnej pomocy, w szczególności w formie:
1)
poradnictwa medycznego, psychologicznego, prawnego, socjalnego, zawodowego i
rodzinnego;
2)
interwencji kryzysowej i wsparcia;
3)
ochrony przed dalszym krzywdzeniem, przez uniemożliwienie osobom stosującym
przemoc korzystania ze wspólnie zajmowanego z innymi członkami rodziny
mieszkania oraz zakazanie kontaktowania się i zbliżania się do osoby
pokrzywdzonej;
4)
zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie bezpiecznego schronienia w
specjalistycznym ośrodku wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie;
5)
badania lekarskiego w celu ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała
związanych z użyciem przemocy w rodzinie oraz wydania zaświadczenia lekarskiego
w tym przedmiocie;
6)
zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie, która nie ma tytułu prawnego
do zajmowanego wspólnie ze sprawcą przemocy lokalu, pomocy w uzyskaniu
mieszkania.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zaświadczenia lekarskiego o przyczynach i rodzaju
uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie, uwzględniając
przydatność zaświadczenia dla ochrony prawnej osoby dotkniętej przemocą w
rodzinie.;
Art.
4.
Wobec
osób stosujących przemoc w rodzinie stosuje się przewidziane w niniejszej
ustawie środki mające na celu zapobieganie ich kontaktowaniu się z osobami pokrzywdzonymi
oraz oddziaływania korekcyjno-edukacyjne.
Art. 5.
Minister właściwy do spraw zabezpieczenia
społecznego określi, w drodze rozporządzenia:
1)
standard podstawowych usług świadczonych przez specjalistyczne ośrodki wsparcia
dla ofiar przemocy w rodzinie,
2)
kwalifikacje osób zatrudnionych w specjalistycznych ośrodkach wsparcia dla
ofiar przemocy w rodzinie,
3)
szczegółowe kierunki prowadzenia oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych wobec osób
stosujących przemoc w rodzinie,
4)
kwalifikacje osób prowadzących oddziaływania korekcyjno-edukacyjne,
5)
uwzględniając konieczność dostosowania zakresu pomocy do sytuacji oraz potrzeb
osób dotkniętych przemocą w rodzinie, a także efektywność usług świadczonych
przez specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie i
skuteczność oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych wobec osób stosujących przemoc
w rodzinie.
Art.
6.
1. Zadania w zakresie przeciwdziałania przemocy w
rodzinie są realizowane przez organy administracji rządowej i jednostki
samorządu terytorialnego na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 12
marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.
U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.2)) lub ustawy z dnia 26 października 1982 r. o
wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r.
Nr 70, poz. 473, z późn. zm.3)), chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią
inaczej.
2. Do zadań własnych gminy należy w szczególności
tworzenie gminnego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie, w tym:
1)
opracowanie i realizacja gminnego programu przeciwdziałania przemocy w rodzinie
oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie;
2)
prowadzenie poradnictwa i interwencji w zakresie przeciwdziałania przemocy w
rodzinie w szczególności poprzez działania edukacyjne służące wzmocnieniu opiekuńczych
i wychowawczych kompetencji rodziców w rodzinach zagrożonych przemocą w
rodzinie;
3)
zapewnienie osobom dotkniętym przemocą w rodzinie miejsc w ośrodkach wsparcia;
4)
tworzenie zespołów interdyscyplinarnych.
3.
Do zadań własnych powiatu należy w szczególności:
1)
opracowanie i realizacja powiatowego programu przeciwdziałania przemocy w
rodzinie oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie;
2)
opracowanie i realizacja programów służących działaniom profilaktycznym mającym
na celu udzielenie specjalistycznej pomocy, zwłaszcza w zakresie promowania i
wdrożenia prawidłowych metod wychowawczych w stosunku do dzieci w rodzinach
zagrożonych przemocą w rodzinie;
3)
zapewnienie osobom dotkniętym przemocą w rodzinie miejsc w ośrodkach wsparcia;
4)
zapewnienie osobom dotkniętym przemocą w rodzinie miejsc w ośrodkach
interwencji kryzysowej.
4.
Do zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiat należy w
szczególności:
1)
tworzenie i prowadzenie specjalistycznych ośrodków wsparcia dla ofiar przemocy
w rodzinie;
2)
opracowywanie i realizacja programów oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla
osób stosujących przemoc w rodzinie.
5.
Środki na realizację i obsługę zadań, o których mowa w ust. 4, zapewnia budżet
państwa.
6. Do zadań własnych samorządu województwa należy w szczególności:
1)
opracowanie i realizacja wojewódzkiego programu przeciwdziałania przemocy w
rodzinie;
2)
inspirowanie i promowanie nowych rozwiązań w zakresie przeciwdziałania przemocy
w rodzinie;
3)
opracowywanie ramowych programów ochrony ofiar przemocy w rodzinie oraz
ramowych programów oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych dla osób stosujących
przemoc w rodzinie;
4)
organizowanie szkoleń dla osób realizujących zadania związane z
przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie.";
Art.
6a.
Osoby
kierujące specjalistycznymi ośrodkami wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie
muszą spełniać wymogi dotyczące kwalifikacji określone w art. 122 ustawy z dnia
12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.";
Art.
7.
1.
Do zadań wojewody należy w szczególności:
1)
opracowywanie materiałów instruktażowych, zaleceń, procedur postępowania
interwencyjnego w sytuacjach kryzysowych związanych z przemocą w rodzinie dla
osób realizujących te zadania;
2)
monitorowanie zjawiska przemocy w rodzinie;
3)
powoływanie i odwoływanie Wojewódzkiego Koordynatora Realizacji Krajowego
Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie;
4)
monitorowanie realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w
Rodzinie przy pomocy Wojewódzkiego Koordynatora Realizacji Krajowego Programu
Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie;
5)
nadzór nad realizacją zadań z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie
realizowanych przez samorząd gminny, powiatowy i województwa;
6)
kontrola realizacji zadań z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie
wykonywanych przez podmioty niepubliczne na podstawie umów z organami
administracji rządowej i samorządowej.
2.
Do nadzoru i kontroli, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 126-133 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy
społecznej.
3.
Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
organizację i tryb przeprowadzania nadzoru i kontroli, kwalifikacje inspektorów
upoważnionych do wykonywania czynności nadzorczych i kontrolnych, a także wzór
legitymacji uprawniającej do wykonywania czynności nadzorczych i kontrolnych,
2)
kwalifikacje Wojewódzkiego Koordynatora Realizacji Krajowego Programu
Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie - uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego
poziomu wykonywania zadań.
Art. 8.
Do zadań ministra właściwego do spraw
zabezpieczenia społecznego należy w szczególności:
1)
zlecanie i finansowanie badań, ekspertyz i analiz dotyczących zjawiska przemocy
w rodzinie;
2)
prowadzenie działań promujących podnoszenie świadomości społecznej w zakresie
przyczyn i skutków przemocy w rodzinie;
3)
powoływanie i odwoływanie Krajowego Koordynatora Realizacji Krajowego Programu
Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w randze sekretarza lub podsekretarza
stanu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego;
4)
monitorowanie realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w
Rodzinie przy pomocy koordynatora, o którym mowa w pkt 3;
5)
opracowanie oraz wydawanie co najmniej raz na dwa lata wytycznych do
prowadzenia szkoleń w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
6)
opracowywanie i finansowanie programów osłonowych z zakresu przeciwdziałania
przemocy w rodzinie;
7)
finansowe wspieranie programów z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie
realizowanych przez:
a)
jednostki samorządu terytorialnego,
b)
organizacje pozarządowe działające na rzecz przeciwdziałania przemocy w
rodzinie,
c)
jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, stosunku Państwa do innych
kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancji wolności sumienia i
wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności w
zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie.";
Art.
8a.
Do
zadań Prokuratora Generalnego należy
opracowywanie i wydawanie co najmniej raz na dwa lata wytycznych dotyczących
zasad postępowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury w
zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie.";
Art.
9.
1.
Organy administracji
rządowej i samorządowej współdziałają z organizacjami pozarządowymi oraz
kościołami i związkami wyznaniowymi w zakresie udzielania pomocy osobom
dotkniętym przemocą, oddziaływania na osoby stosujące przemoc oraz podnoszenia
świadomości społecznej na temat przyczyn i skutków przemocy w rodzinie.
2.
Organy administracji
rządowej i samorządowej mogą zlecać realizację zadań określonych w ustawie w
trybie przewidzianym w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej albo
w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i
wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.4)).
Art.
9a.
1. Gmina podejmuje działania na rzecz przeciwdziałania
przemocy w rodzinie, w szczególności w ramach pracy w zespole
interdyscyplinarnym.
2. Zespół interdyscyplinarny powołuje wójt,
burmistrz albo prezydent miasta.
1. W skład zespołu interdyscyplinarnego wchodzą przedstawiciele:
1) jednostek organizacyjnych pomocy społecznej;
2) gminnej komisji rozwiązywania problemów
alkoholowych;
3) Policji;
4) oświaty;
5) ochrony zdrowia;
6) organizacji pozarządowych.
3. W skład zespołu interdyscyplinarnego wchodzą także kuratorzy sądowi.
4. W skład zespołu interdyscyplinarnego mogą wchodzić także prokuratorzy oraz przedstawiciele
podmiotów innych niż określone w ust. 3, działających na rzecz przeciwdziałania
przemocy w rodzinie.
5. Przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego jest wybierany na pierwszym posiedzeniu zespołu
spośród jego członków.\
6. Posiedzenia zespołu interdyscyplinarnego odbywają się w zależności od potrzeb, jednak nie
rzadziej niż raz na trzy miesiące.
7. Zespół interdyscyplinarny działa na podstawie porozumień zawartych między
wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta a podmiotami, o których mowa w ust.
3 lub 5.
8. Obsługę organizacyjno-techniczną zespołu interdyscyplinarnego zapewnia ośrodek pomocy
społecznej.
9. Zespół interdyscyplinarny może tworzyć grupy robocze w celu rozwiązywania
problemów związanych z wystąpieniem przemocy w rodzinie w indywidualnych przypadkach.
10. W skład grup roboczych wchodzą przedstawiciele:
1) jednostek organizacyjnych pomocy społecznej;
2) gminnej komisji rozwiązywania problemów
alkoholowych;
3) Policji;
4) oświaty;
5) ochrony zdrowia.
11. W skład grup roboczych mogą wchodzić także kuratorzy sądowi, a także
przedstawiciele innych podmiotów, specjaliści w dziedzinie przeciwdziałania
przemocy w rodzinie.
12. Członkowie zespołu interdyscyplinarnego oraz grup
roboczych wykonują zadania w ramach obowiązków służbowych lub zawodowych.
13. Prace w ramach grup roboczych są prowadzone w zależności od potrzeb zgłaszanych
przez zespół interdyscyplinarny lub wynikających z problemów występujących w
indywidualnych przypadkach.
14. Rada gminy określi, w drodze uchwały, tryb i sposób
powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz
szczegółowe warunki jego funkcjonowania.
Art.
9b.
1. Zespół interdyscyplinarny realizuje działania
określone w gminnym programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz ochrony
ofiar przemocy w rodzinie.
2. Zadaniem zespołu interdyscyplinarnego jest integrowanie i koordynowanie działań podmiotów, o
których mowa w art. 9a ust. 3 i 5, oraz specjalistów w zakresie
przeciwdziałania przemocy w rodzinie, w szczególności przez:
1) diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie;
2) podejmowanie działań w środowisku zagrożonym
przemocą w rodzinie mających na celu przeciwdziałanie temu zjawisku;
3) inicjowanie interwencji w środowisku dotkniętym
przemocą w rodzinie;
4) rozpowszechnianie informacji o instytucjach,
osobach i możliwościach udzielenia pomocy w środowisku lokalnym;
5) inicjowanie działań w stosunku do osób stosujących
przemoc w rodzinie.
3. Do zadań grup roboczych należy, w szczególności:
1) opracowanie i realizacja planu pomocy w
indywidualnych przypadkach wystąpienia przemocy w rodzinie;
2) monitorowanie sytuacji rodzin, w których dochodzi
do przemocy oraz rodzin zagrożonych wystąpieniem przemocy;
3) dokumentowanie działań podejmowanych wobec rodzin,
w których dochodzi do przemocy oraz efektów tych działań.
Art.
9c.
1.
Członkowie zespołu
interdyscyplinarnego oraz grup roboczych w zakresie niezbędnym do realizacji
zadań, o których mowa w art. 9b ust. 2 i 3, mogą przetwarzać dane osób
dotkniętych przemocą w rodzinie i osób stosujących przemoc w rodzinie, dotyczące:
stanu zdrowia, nałogów, skazań, orzeczeń o ukaraniu, a także innych orzeczeń
wydanych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym, bez zgody i wiedzy osób,
których dane te dotyczą.
2.
Członkowie zespołu
interdyscyplinarnego oraz grup roboczych zobowiązani są do zachowania
poufności wszelkich informacji i danych, które uzyskali przy realizacji
zadań, o których mowa w art. 9b ust. 2 i 3. Obowiązek ten rozciąga się także na
okres po ustaniu członkostwa w zespole interdyscyplinarnym oraz w grupach
roboczych.
3.
Przed przystąpieniem do
wykonywania czynności, o których mowa w art. 9b ust. 2 i 3, członkowie zespołu
interdyscyplinarnego oraz grup roboczych składają organowi, o którym mowa w
art. 9a ust. 2, oświadczenie o następującej treści: "Oświadczam, że
zachowam poufność informacji i danych, które uzyskałem przy realizacji zadań
związanych z przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie oraz, że znane mi są
przepisy o odpowiedzialności karnej za udostępnienie danych osobowych lub
umożliwienie do nich dostępu osobom nieuprawnionym."
Art.
9d.
1. Podejmowanie interwencji w środowisku wobec rodziny
dotkniętej przemocą odbywa się w oparciu o procedurę "Niebieskie
Karty" i nie wymaga zgody osoby
dotkniętej przemocą w rodzinie.
2. Procedura "Niebieskie Karty" obejmuje ogół czynności podejmowanych i realizowanych przez
przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, gminnych komisji
rozwiązywania problemów alkoholowych. Policji, oświaty i ochrony zdrowia, w
związku z uzasadnionym podejrzeniem zaistnienia przemocy w rodzinie.
3. Przedstawiciele podmiotów, o których mowa w ust. 2,
realizują procedurę "Niebieskie Karty" w oparciu o zasadę współpracy
i przekazują informacje o podjętych działaniach przewodniczącemu zespołu
interdyscyplinarnego.
4. Wszczęcie procedury "Niebieskie Karty" następuje przez wypełnienie formularza "Niebieska
Karta" w przypadku powzięcia, w toku prowadzonych czynności służbowych lub
zawodowych, podejrzenia stosowania przemocy wobec członków rodziny lub w wyniku
zgłoszenia dokonanego przez członka rodziny lub przez osobę będącą świadkiem
przemocy w rodzinie.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
procedurę "Niebieskie Karty" oraz wzory formularzy "Niebieska
Karta" wypełnianych przez przedstawicieli podmiotów realizujących
procedurę "Niebieskie Karty", mając na uwadze skuteczność działań
wobec osób dotkniętych przemocą w rodzinie i dobro tych osób.";
Art.
10.
1.
W celu tworzenia warunków skutecznego
przeciwdziałania przemocy w rodzinie Rada Ministrów przyjmie Krajowy Program
Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie, określający szczegółowe działania w
zakresie:
1)
zapewnienia ochrony i udzielania pomocy osobom dotkniętym przemocą w rodzinie;
2)
oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych wobec osób stosujących przemoc w rodzinie;
3)
podnoszenia świadomości społecznej na temat przyczyn i skutków przemocy
4) w
rodzinie oraz promowania metod wychowawczych bez użycia przemocy;
5)
upowszechniania informacji o możliwościach i formach udzielania pomocy zarówno
osobom dotkniętym przemocą, jak i stosującym przemoc w rodzinie.
1. Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie
na szczeblu centralnym realizuje koordynator, o którym mowa w art. 8 pkt 3.
2. Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie
na szczeblu wojewódzkim realizuje koordynator, o którym mowa w art. 7 ust. 1
pkt 3.";
Art.
10a.
1.
Tworzy się Zespół
Monitorujący do spraw Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie, zwany dalej
"Zespołem", jako organ opiniodawczo-doradczy ministra właściwego do
spraw zabezpieczenia społecznego.
2.
Kadencja Zespołu trwa 3 lata.
3.
Do zadań Zespołu należy w
szczególności:
1)
inicjowanie i wspieranie działań mających na celu przeciwdziałanie przemocy w
rodzinie;
2)
monitorowanie działań w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
3)
wyrażanie opinii w sprawach dotyczących stosowania ustawy oraz inicjowanie
zmian przepisów w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
4)
wyrażanie opinii w przypadku sporów między organami administracji publicznej a
organizacjami pozarządowymi realizującymi zadania w zakresie przeciwdziałania
przemocy w rodzinie;
5)
wyrażanie opinii w sprawach zadań publicznych w obszarze przeciwdziałania
przemocy w rodzinie oraz w sprawach zlecania tych zadań do realizacji przez
podmioty wymienione w art. 9 ust. 1;
6)
opracowanie standardów pomocy ofiarom przemocy w rodzinie i pracy z osobami
stosującymi przemoc w rodzinie;
7)
tworzenie, we współpracy z podmiotami wymienionymi w art. 9 ust. 1, mechanizmów
informowania o standardach udzielania pomocy ofiarom przemocy w rodzinie i
pracy z osobami stosującymi przemoc w rodzinie;
8)
upowszechnianie wyników monitoringu działań w zakresie przeciwdziałania
przemocy w rodzinie.
Art.
10b.
1.
W skład Zespołu minister właściwy do
spraw zabezpieczenia społecznego powołuje:
1)
Krajowego Koordynatora Realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy
w Rodzinie;
2)
siedmiu przedstawicieli organów administracji rządowej i jednostek im
podległych lub przez nie nadzorowanych powołanych spośród osób zgłoszonych
przez te organy i osób kierujących tymi jednostkami;
3)
pięciu przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego powołanych spośród
osób zgłoszonych przez stronę samorządową w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu
Terytorialnego;
4)
dziesięciu przedstawicieli organizacji pozarządowych, związków i porozumień
organizacji pozarządowych oraz kościołów i związków wyznaniowych powołanych
spośród osób zgłoszonych przez te podmioty.
2.
Minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego odwołuje członka Zespołu przed upływem kadencji:
1)
na jego wniosek;
2)
na wniosek podmiotu, którego jest on przedstawicielem;
3) w
przypadku skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub umyślne
przestępstwo skarbowe.
Art.
10c.
1.
Przewodniczącym
Zespołu jest Krajowy Koordynator
Realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie.
2.
Posiedzenia Zespołu
zwoływane są przez Przewodniczącego Zespołu lub na wniosek co najmniej jednej
czwartej liczby członków Zespołu, nie rzadziej jednak niż raz na pół roku.
3.
Członkowie Zespołu
korzystają ze zwolnień w pracy w celu uczestniczenia w posiedzeniach Zespołu i
przysługuje im zwrot kosztów podróży ze środków budżetu państwa z części,
której dysponentem jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art.
10d.
Organy administracji rządowej oraz podległe im
państwowe jednostki organizacyjne, na wniosek przewodniczącego Zespołu,
udzielają Zespołowi wszechstronnej pomocy przy wykonywaniu jego zadań, a w
szczególności przedstawiają niezbędne informacje lub dokumenty.
Art.
10e.
Obsługę administracyjno-biurową Zespołu zapewnia urząd
obsługujący ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art.
10f.
Minister
właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia,
tryb powoływania członków Zespołu oraz organizację i tryb działania Zespołu, a
także zasady uczestnictwa w jego pracach, uwzględniając konieczność zapewnienia
odpowiedniego poziomu wykonywania przez Zespół zadań.";
Art.
11.
Rada Ministrów składa corocznie Sejmowi i Senatowi
Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie do dnia 30 września, sprawozdanie z
realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie.
Art.
11a.
1.
Jeżeli członek rodziny
wspólnie zajmujący mieszkanie, swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu
przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba
dotknięta przemocą może żądać, aby sąd zobowiązał go do opuszczenia mieszkania.
2.
Sąd rozpoznaje sprawę w
trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.4))
3.
postępowaniu
nieprocesowym. Postanowienie zapada po przeprowadzeniu rozprawy, która powinna
odbyć się w terminie jednego miesiąca od dnia wpływu wniosku. Staje się ono
wykonalne z chwilą ogłoszenia i może być zmienione lub uchylone w razie zmiany
okoliczności.
4.
Do wykonania obowiązku
orzeczonego na podstawie ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji
obowiązku opróżnienia lokalu służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych
dłużnika.";
Art.
12.
1.
Osoby, które w związku z
wykonywaniem swoich obowiązków służbowych lub zawodowych powzięły podejrzenie o
popełnieniu ściganego z urzędu przestępstwa z użyciem przemocy w rodzinie,
niezwłocznie zawiadamiają o tym Policję lub prokuratora.
2.
Osoby będące świadkami
przemocy w rodzinie powinny zawiadomić o tym Policję, prokuratora lub inny
podmiot działający na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.";
Art.
12a.
1. W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia
dziecka w związku z przemocą w rodzinie pracownik socjalny wykonujący obowiązki służbowe ma prawo odebrać dziecko z rodziny i umieścić je u
innej niezamieszkującej wspólnie osoby najbliższej, w rozumieniu art. 115 § 11
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn.
zm.5)),
w rodzinie zastępczej lub w całodobowej placówce opiekuńczo-wychowawczej.
2. Tryb umieszczania dzieci w rodzinie zastępczej lub w całodobowej placówce
opiekuńczo-wychowawczej regulują przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o
pomocy społecznej.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, pracownik socjalny
podejmuje wspólnie z funkcjonariuszem Policji, a także z lekarzem, lub
ratownikiem medycznym, lub pielęgniarką. Przepisy art. 59810, art. 59811 § 3 i art. 59812 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 17 listopada 1964 r.
- Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.
4. Pracownik socjalny ma obowiązek niezwłocznego
powiadomienia sądu opiekuńczego, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin,
o odebraniu dziecka z rodziny i umieszczeniu go u niezamieszkującej wspólnie
osoby najbliższej, w rodzinie zastępczej lub w całodobowej placówce
opiekuńczo-wychowawczej.
5. Do umieszczenia dziecka u osoby najbliższej
niezamieszkującej wspólnie stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej lub w całodobowej placówce
opiekuńczo-wychowawczej.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, procedurę postępowania Policji przy wykonywaniu czynności, o
których mowa w ust. 1 i 3, oraz sposób dokumentowania przeprowadzonych przez
Policję czynności, uwzględniając konieczność udzielenia dzieciom skutecznej
pomocy.przemocą w rodzinie pracownik socjalny wykonujący obowiązki służbowe
ma prawo odebrać dziecko z rodziny i
Art.
12b.
1.
Rodzicom, opiekunom
prawnym lub faktycznym przysługuje zażalenie do sądu opiekuńczego na
odebranie dziecka, o którym mowa w art. 12a. W zażaleniu można domagać się
zbadania zasadności i legalności odebrania dziecka oraz prawidłowości jego
dokonania.
2.
Zażalenie może być
wniesione za pośrednictwem pracownika socjalnego lub funkcjonariusza Policji,
którzy dokonali odebrania dziecka. W takim przypadku zażalenie podlega
niezwłocznemu przekazaniu do sądu opiekuńczego.
3.
Sąd rozpatruje zażalenie
niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin.
4.
W razie uznania
bezzasadności lub nielegalności odebrania dziecka sąd zarządza natychmiastowe
przekazanie dziecka rodzicom, opiekunom prawnym lub faktycznym, od których
dziecko zostało odebrane.
5. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności
lub nieprawidłowości odebrania dziecka sąd zawiadamia o tym przełożonych osób,
które dokonały odebrania.
Art.
12c.
O prawie do złożenia zażalenia, wraz ze wskazaniem
sądu opiekuńczego właściwego miejscowo do jego rozpatrzenia, pracownik socjalny
lub funkcjonariusz Policji poucza rodziców, opiekunów prawnych lub faktycznych
dziecka. Pouczenie to należy wręczyć na piśmie.
Art.
12d.
1.
W przypadku gdy wniosek
kuratora zawodowego o zarządzenie wykonania warunkowo zawieszonej kary
pozbawienia wolności lub odwołanie warunkowego przedterminowego zwolnienia
dotyczy skazanego za przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźby
bezprawnej wobec członka rodziny, który w okresie próby rażąco naruszył
porządek prawny, ponownie używając przemocy lub groźby bezprawnej wobec członka
rodziny, sąd właściwy do rozpoznania wniosku zarządza zatrzymanie i przymusowe
doprowadzenie skazanego na posiedzenie w przedmiocie rozpoznania wniosku.
2.
Zatrzymanemu, na jego
żądanie, należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z
adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę.
3. Wydane przez sąd postanowienie o zarządzeniu wykonania
kary albo o odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia podlega wykonaniu
z chwilą jego wydania; sąd, który wydał postanowienie, albo sąd właściwy do
rozpoznania zażalenia może wstrzymać wykonanie postanowienia.";
Art.
13.
uchylony
Art.
14.
1.
Jeżeli zachodzą
przesłanki dla zastosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego o
przestępstwo, o którym mowa w art. 13, sąd może zamiast tymczasowego
aresztowania zastosować dozór Policji, pod warunkiem że oskarżony opuści lokal
zajmowany wspólnie z pokrzywdzonym, w wyznaczonym przez sąd terminie, i określi
miejsce pobytu.
2. W razie opuszczenia lokalu, o którym mowa w ust. 1,
ograniczenie przewidziane w art. 275 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. -
Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.5)) może także
polegać na powstrzymywaniu się od kontaktu z pokrzywdzonym w określony sposób.