Prostackie oblicze liberalizmu

Profesor filozofii Pan Andrzej Szahaj, dziekan Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu zajmujący się filozofią kultury oraz filozofią polityki, członek Komitetu Nauk Filozoficznych PAN umieścił w Wyborczej tekst, którego fragmenty pozwalam sobie wam przytoczyć.

[...]Zamiast bronić resztek honoru liberalizmu przez wskazywanie na możliwości korekty jego najbardziej prostackich wersji (neoliberalizm) w duchu liberalizmu wrażliwego na kwestie sprawiedliwości społecznej, równości i solidarności, rozdaje on razy na prawo i lewo w przekonaniu, że lepszego świata być po prostu nie może. W ten sposób zaprzecza tradycji liberalizmu jako orientacji samokrytycznej, przekonanej, że egoizm, chciwość i bezduszność są czymś złym. (Wiąże się ona m.in. z nazwiskami J.S. Milla i filozofów oraz ekonomistów nowego liberalizmu, których prace przygotowały grunt do powstania państwa dobrobytu społecznego w Wielkiej Brytanii).
Wykazuje także brak zrozumienia dla istnienia znaczącego pokrewieństwa w podejściu do kwestii socjalnej w najlepszych odmianach myśli liberalnej, socjaldemokratycznej oraz konserwatywnej, które zaowocowało powstaniem konsensu w kwestiach socjalnych w okresie 30 lat powojennych, zwanych złotymi dekadami kapitalizmu.[...]
Jeśli siły polityczne, które straciły władzę, lub te, które aspirują do jej przejęcia w przyszłości, nie zrozumieją faktycznych problemów trapiących polskie życiu społeczne i gospodarcze (niesprawne państwo, nierówności, niskie płace, utowarowienie usług społecznych, dominacja wielkich korporacji, patologiczne stosunki pracy, brak zrozumienia dla dobra wspólnego, amoralny familiaryzm, zachwianie równowagi pomiędzy kapitałem a pracą, zbytnia zależność od kapitału zagranicznego, niski stopień zaufania społecznego, unikanie płacenia podatków), pocieszając się naiwną narracją o znudzeniu jako przyczynie zmiany rządów, nie mają żadnych szans na zwycięstwo. Jeśli nie pojmą one, że neoliberalizm, który stanowił ideowe zaplecze naszych reform, zbankrutował jako doktryna i praktyka ekonomiczna oraz społeczna, mogą na zawsze pożegnać się z władzą.[...]

Źródło: wyborcza.pl