Świat, który nie przestaje gadać.

Susan Cain, znana nowojorska prawniczka wydała ostatnio książkę ,,Quiet: The Power of Introverts in a World That Can't Stop Talking" (Cisza: Siła introwertyków w świecie, który nie przestaje gadać). Bardzo szybko znalazła się ona na szczycie listy bestsellerów ,,New York Timesa".
Autorka twierdzi, że od najmłodszych lat uczy się dzieci, że powinny być otwarte, wygadane i towarzyskie. Samotny, skryty i co gorsza niepopularny uczeń traktowany jest jak odchylenie od normy - nieudacznik albo trudny przypadek wychowawczy.
W praktyce introwersja traktowana jest jak skaza - twierdzi Diana Senechal, znana amerykańska specjalistka od edukacji, autorka wydanej w styczniu innej głośnej książki ,,Republic of Noise: The Loss of the Solitude in Schools and Culture" (Republika hałasu: brak samotności w szkolnictwie i kulturze), w której wytyka szkołom, ze wychowują pokolenie pustych krzykaczy.
Nauczyciele owładnięci ideą pracy grupowej mimochodem promują najbardziej wygadanych i przebojowych uczniów, bo to oni są w stanie szybko pokierować zespołem.
W pracy jest podobnie. Od lat 70. przestrzeń przypadająca w biurze na pracownika skurczyła się średnio o trzy metry kwadratowe, więc w halach open space introwertycy cierpią od nadmiaru bodźców. Szefami zostają częściej ekstrawertycy, bo to oni brylują na spotkaniach i najszybciej forsują swoje idee. Niesłusznie, bo - jak twierdzi Cain - to, ze ktoś jest wygadany, nie oznacza, ze ma dobre pomysły.
W kulcie niedouczonych przebojowych krzykaczy, którzy opanowali gabinety prezesów największych przedsiębiorstw, upatruje się tez jednej z przyczyn światowego kryzysu gospodarczego. Wielu szefów firm z Wall Street przyznało w rozmowach z Cain, ze bardziej ostrożni, skupieni i introwertyczni pracownicy zapewne szybciej zauważyliby symptomy nadciągającego krachu.
W tłumie bardziej niż charakter liczą się cechy widoczne na pierwszy rzut oka: charyzma, umiejętność nawiązywania kontaktu, elokwencja. Cechy te hołubione przez lata przestały być cenione jako użyteczny dodatek do innych zalet czy umiejętności, ale stały się wartościami same w sobie. Jak pisze Cain, czas już powiedzieć dość! Nie tylko dla dobra introwertyków, ale przede wszystkim dla dobra cywilizacji, która potrzebuje talentu i ciężkiej pracy, a nie gadaniny połączonej z nachalnością i kultem towarzyskiej atrakcyjności.


Źródło: Newsweek

Nie tylko oświata



Średnio o jedną piątą zmniejszą się w przyszłym roku wydatki Urzędu Marszałkowskiego na największe instytucje kulturalne Opolszczyzny.

Gorzów Wlkp. Cięcia w kulturze. Grodzki Dom Kultury, Dom Kultury Małyszyn i Klub Nauczyciela do likwidacji.

W Teatrze Nowym w Łodzi na skutek obcięcia rocznej dotacji Urzędu Miasta Łodzi wymówienia pracy otrzymało dziesięć osób. Niebawem zwolnień będzie więcej i obejmą one też zespół artystyczny. Budżet teatru zostanie zmniejszony niemal 800 tys. zł.

Kulturalne cięcia dotknęły nie tylko największe festiwale organizowane przez Krakowskie Biuro Festiwalowe. Ponieważ radni PO przesunęli także 2,5 mln zł z budżetu wydziału kultury, zostanie ogłoszony tylko jeden z pięciu planowanych konkursów grantowych.

Toruń. Będą wielkie cięcia w kulturze. Urząd Marszałkowski tnie budżet swoich instytucji kultury. Teatr Horzycy straci aż 710 tys. zł. Zapowiada zwolnienia, nawet wśród aktorów. Festiwal Kontakt jest zagrożony.

Cięcia w budżecie miasta będą dla kultury trzykrotnie wyższe, niż średni poziom cięć, które proponuje prezydent w skali całego budżetu wydatków bieżących - wyliczyli członkowie Sztabu Antykryzysowego na Rzecz Poznańskiej Kultury.

O piętnaście procent zostały zmniejszone dotacje z budżetu Samorządu Mazowieckiego na ten rok dla instytucji i placówek podległych samorządowi. Są wśród nich także placówki kultury. Konsekwencjami będą obniżone pensje, słabsza działalność merytoryczna. Czy uda się uniknąć zwolnień?

ITD., ITD., ITD.

Nieoficjalnie samorządowcy dodają: jeśli mamy wybrać między nieprzejezdnymi drogami wojewódzkimi, a mniejszą ilością premier, bez wahania wybierzemy tę drugą opcję. Niezadowolenie społeczne będzie nieporównywalnie mniejsze.

Oczywiście, proponowałbym zlikwidować wszystkie instytucje kulturalne i postawić na np. walki gladiatorów i koncerty disco polo. Niezadowolenie społeczne nie będzie pewnie zbyt duże, szczególnie po kilku latach cięć w edukacji i kontynuowania obecnej polityki oświatowej.

Podobno w czasie wojny namawiano Winstona Churchilla - w związku z olbrzymimi wydatkami wojennymi - do cięć w edukacji i kulturze. Miał odpowiedzieć - jeżeli będziemy to robić, to właściwie po co walczymy??

Samorządy już wydłużają czas pracy nauczycieli specjalistów. Zamiast 18, nawet 35 godzin

Nie 18, ale nawet 35 godzin tygodniowo od nowego roku szkolnego będą pracować logopedzi i pedagodzy. Samorządy podejmują stosowne uchwały w tej sprawie. Są one konsekwencją niedawnych wyroków sądów.
Od ostatniego rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego, który definitywnie przesądził, że nauczyciele specjaliści, w tym logopedzi i pedagodzy, mogą pracować nawet do 40 godzin tygodniowo, minęło zaledwie kilka dni.
Jednak z sondy DGP przeprowadzonej w kilkunastu miastach i 50 gminach wynika, że prawie 70 proc. z nich zamierza na nowo określić specjalistom wymiar czasu pracy. Po wyroku SN wiele samorządów odetchnęło z ulgą, bo pensum zwiększyły już dawniej. W sprawdzanych przez nas jednostkach nie ma ani jednej, która ograniczałaby się do podstawowego wymiaru czasu pracy wynikającego z Karty nauczyciela, czyli 18 godzin na tydzień.

Degradacja Polski powiatowej


W wielu miejscowościach Polski powiatowej likwidowane są poczty, dworce kolejowe, kina, szkoły, ośrodki zdrowia czy biblioteki. Zakłady przenoszą się w okolice wielkich miast. Życie państwa koncentruje się w zaledwie kilku aglomeracjach - alarmuje "Rzeczpospolita".
Na wsiach coraz trudniej jest kupić znaczek czy zapłacić rachunek, bo w ostatniej dekadzie zamknięto 389 wiejskich urzędów pocztowych. Planuje się likwidację 122 najmniejszych sądów rejonowych, a ponieważ lokalnym samorządom coraz trudniej przychodzi utrzymanie szkół - zamykają je. Tylko w tym roku taki los może spotkać rekordową liczbę około 2,5 tysiąca placówek - donosi dziennik.
Coraz mniej jest też połączeń autobusowych i kolejowych. Z rocznika statystycznego GUS wynika, że w 2000 roku z regularnych połączeń autobusowych skorzystało 826,6 mln podróżnych, w 2010 roku - już tylko 476,1 mln. Polacy nie jeżdżą autobusami i pociągami, bo na prowincji ich już prawie nie ma.
Trójkąt bermudzki. Chyba nawet za cara Mikołaja tak źle nie było. Czasem się zastanawiam, czy jakby nas przyłączyli do Łukaszenki, to nie byłoby łatwiej - mówi "Rzeczpospolitej" Barbara Jankowska, która w Niemirowie - małej miejscowości nad Bugiem - odwiedza matkę. 19 marca zniknął stamtąd autobus "obiadowy", którym mieszkańcy mogli dojechać do pobliskich większych miejscowości: Mielnika czy Siemiatycz.
Prof. Julian Auleytner, prezes Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej, podkreśla, że takie cięcia to degradacja lokalnych środowisk, podcinanie im korzeni. Jak mówi, jeśli nie ma komunikacji, to trudno dostać się na pocztę, do lekarza czy urzędu, brakuje oferty kulturalnej czy sportowej, młodzi zaś uciekają do dużych miast i za granicę. Najwięcej osób - 6 procent mieszkańców - emigruje z najsłabiej rozwiniętych województw podkarpackiego i podlaskiego.
Jak zauważa gazeta, na mapie gospodarczej Polski liczy się tylko kilka ośrodków, ale też nie ma wśród nich porównywalnego ze stolicą, która zasysa cały liczący się biznes. Poza Warszawą istotny jest jeszcze tylko Górny Śląsk, gdzie zarejestrowana jest blisko co dziesiąta spółka z polskiej elity. Liczącymi się ośrodkami są też aglomeracje Poznania, Trójmiasta, Krakowa i Wrocławia, ale dynamicznie rozwija się tylko ta ostatnia.
Przyczyny degradacji Polski powiatowej wyjaśnia Andrzej Mikosz, prawnik i były minister Skarbu Państwa w rządzie PiS. Po 1989 roku Polska przyjęła model silnie scentralizowanej i skoncentrowanej władzy. Zaniedbano inwestycje infrastrukturalne, które pozwalałyby na zrównoważony rozwój kraju. To zła polityka, która pustoszy wsie i miasta, nie tylko te najmniejsze - mówi.

Źródło: Rzeczpospolita

Unijne fundusze i reforma kształcenia mogą wydobyć szkolnictwo zawodowe ze stanu zapaści


Szkolnictwo zawodowe ma szansę na renesans. Z ustaleń „Rz" wynika, że do tego sektora edukacji wpłynie wkrótce z unijnej kasy (Program Operacyjny Kapitał Ludzki) ponad miliard złotych. Dodatkowo wchodząca w tym roku do szkół zawodowych reforma ma dać przedsiębiorcom wpływ na profil kształcenia młodzieży. Pozostaje ich jeszcze zachęcić, by chcieli w taką współpracę inwestować, np. przez oferowanie ulg podatkowych.





Źródło: Rzeczpospolita